به نام خدا

همه میدونن که من علاقه بسیار زیادی به این فیلم دارم حس میکنم حالا وقتشه بعد چند باری که این فیلم رو دیدم با چند خط نوشته ساده و پر اشکال هم که شده ادای دینی به این فیلم کرده باشم

زندگی زیباست(life is beautiful) به ایتالیایی (la vita e bella)

کارگردان: روبرتو بنینی
بازیگران: روبرتو بنینی(گویییدو)، نیکلتا براسکی(دُرا)، جورجیو کانتارینی(جاشوآ)
فیلمنامه: روبرتو بنینی و وینچنزو چرامی
موزیک: نیکولا پیوانی
محصول: 1997

داستان فیلم در مورد شخصی یهودی به نام گوییدو هست که به همراه دوستش برای کار در رستوران عموی گوییدو به شهر امده اند که این امر باعث ملاقات گوییدو با دُرا میشه و اینجاس که گوییدو عاشق میشه اما دُرا نامزد داره.خلاصه گوییدو و درا با هم ازدواج میکنن و صاحب پسری به اسم جاشوآ میشن اما بعد از چند سال به اردوگاه کار اجباری منتقل میشن و سعی پدر برای مراقبت از پسر ...

فیلم از دو قسمت با 2تا ریتم متفاوت تشکیل شده در قسمت اول کمدی پر رنگ و قسمت دوم درام,نقد های کاملا" متفاوتی از این فیلم هست برای مثال این نقد که کاملا" مشخصه توسط ادمی علاقه مند به سیاست نوشته شده تا سینما! جالب اینجاست که نویسنده اصلا" با مفهوم کار که زندگی زیباست ارتباط برفرار نکرده برای همین هم طبیعیه که همچین نقد رو انجام بده,نه این فیلم به کنار اگر شما هر چی تو زندگی رو بخواید با دید بد ببینید میشه ازش ایراد گرفت همه چیز وابسته به زاویه دید شما نسبت به مسایله,بله اگر بخوایم از دید سیاسی یا بهتر بگم سیاسی اسلامی به فیلم نگاه کنیم شاید شاید بشه به این نقدی که تو خبر گذاری مهر اومده فکر کرد و با این نگاه یعنی فهرست شیندلر,پیانیست,حرام زاده های بی آبرو و ... پر!مگه میشه سینما بدون اینا!؟

دوستان تو نقدشون یه جورایی نوشتن که این فیلم سعی داره یه سری دروغ به خورد تماشاچی بده و سعی در مظلوم نشون دادن یهودی ها داره و از این حرف ها(که یه سری از یهودی ها هم نظری کاملا" بر عکس این دارن!) که من مخالفم اما فرض میکنیم که همین باشه که دوستان میگن خب مگه به این نمیگن هنر؟ پس هنر چیه؟ سینما یه زبونه برای بیان عقاید,احساسات خب وقتی در بیاد ینی هنر! ما میتونیم با ایده و پیام یک فیلم موافق نباشیم از نظر فکری اما نمیتونیم منکر وجه هنریش بشیم اگه در اومده باشه! بیشتر نمیخوام در این باره بنویسم چون اگر کار ساده ای هست دوستان هم انجام بدن و یه فیلم هنری قابل قبول بسازن که سعی در خوب نشون دادن یا نشون دادن خوب مسلمونا داشته باشه والا مام استقبال میکنیم!

به نظرم شخصیت گوییدو نمیخواد بگه همه یهودیا اینجوری بودن حتی اینکه خود گوییدو ای بوده! به نظرم بنینی میخواسته بگه همچین ادمی باید باشه,برای درک بهتر مسایل باید کمی از دور تر بهشون نگاه کرد شاید اگه از نزدیک ببینیم این برداشت رو کنیم که خب این فیلم سعی داره یهودیا رو گل و بلبل نشون بده اما اگه 1 قدم بیایم عقب شاید این برداشت رو کنیم که قراره یه ادم درست ببینیم یه پدر خوب یه انسان خوب نه یک انسان یهودی خوب,پدری که برای راحتی فرزندش همه مشکلات رو در قالب یه بازی تعریف کرد چه بازیه تلخی! بازی تلخی که ته خطش همون سکانس طوفانیه دستگیری پدر و اون راه رفتنه طنز آلود و ... بود
*
به نظرم بنینی نیش هایی هم به آزادی و نژاد پرستی زده اینو میتونیم تو سکانسی که تازه با دوستش به شهر رسیدن ببینیم وقتی به دوستش میگه میتونی داد بزنی و بعد اینکه دوستش داد میزنه بلافاصله میگه ساکت شاید معنیش این باشه که از ازادی فقط اسمش هست اما وقتی به عمل برسه باز هم به خفقان میرسیم,یا در مورد مساله نژاد پرستی خیلی واضح تو سکانسی که خودش رو جای او بازرس جا میزنه در مورد ناف و گوش و اینا صحبت میکنه به وضوح این باور غلط رو با زبان طنز نقد میکنه,به نظرم فیلم اصلا" قرار نبوده در باره هولوکاست یا کشت کشتار باشه بلکه اون فقط یه تم ساده بوده برای این فیلم همین نه بیشتر که این هم حاکی از هوش بنینی بوده که یه خواسته به مفاهیمی موندگار اشاره کنه چون تنها حرف هایی که تا وقتی دنیا دنیاست تکرار میشن و مورد بحث هستن بحث عشق و انسانیت هست نه کشت و کشتار و هولوکاست و چیزایی از این دست(این رو میتونید از متن مصاحبه بنینی متوجه شید که با رنگ ابی مشخص کردم که هدف روایت هلوکاست نبوده) پس چی بهتر از نشون دادن عشق یه پدر به فرزندش؟ چی مفهومی رو میشد رسوند بهتر از اینکه زندگی زیباست؟! اوه راستی چقدر زیبا بود وقتی من فهمیدم زندگی زیباست لحظه ای که با چشمای یه نمه خیست این دیالوگه جاشوآ رو بعد اون همه سختی میشنوی که میگه "ما برنده شديم" واقعا" جاشوآ راس میگفت گوییدو درس و هدیه خوبی هم به اون هم به ما داد,برنده شدن! برنده شدن تو زندگی! برنده شدن تو زیبا دیدن زندگی با همه سختی هاش!

قسمتی از متن مصاحبه بنینی که واسه من خیلی جالب بود

- چه اتفاقي افتاد وقتي فيلمنامه را به تهيه کنندگان خود نشان داديد و گفتيد ميخواهم يک فيلم در اين مورد بسازم؟ عکس العملشان چگونه بود؟ مردم چه گفتند؟ بله، اين ايده خيلي خوبيه!؟ آيا شما حمايت خوبي در ايتاليا بابت ساخت اين فيلم داشتيد، يا خير؟
خوب من در ايتاليا به علت موفقيت فيلمهاي قبليم ، کم و بيش آنچه را که ميخواهم انجام ميدهم. گرچه بعضي ميگفتند که چرا ميخواهم فيلمي در اين مورد بسازم؟ موضوع اين است که يک بازيگر در جلوي مردم بازي ميکند نه پشت سر آنها. اگر مردم بتوانند اعمال شما را پيشگويي کنند شما باخته ايد! در هر صورت من با خودم صادق بودم. من عاشق اين ايده بودم و نميتوانستم بايستم. من ميخواستم دينم را به هولوکاست ادا کنم. خوشبختانه يک فيلم نميتواند دنيا را عوض کند، با اين حال من هنوز ميخواستم همه چيزم را روي اين فيلم بگذارم. من هميشه اين کار را ميکنم، علي الخصوص در اينجا، من همه چيزم را روي اين فيلم گذاشتم.البته من ترسيده بودم، زيرا يک پيش داوري عليه کمدين هايي که کارهايي شبيه اين انجام ميدهند، وجود دارد. هولوکاست يک تراژدي غمناک است، بنابراين عکس العملها قابل فهم است. بعضي از مردم فکر ميکنند با اين موضوع نميتوان به صورت کمدي برخورد کرد، اما به نظر من تنها کمدينها ميتوانند به اوج يک تراژدي برسند. اين مانند دوزخ دانته است ( کتاب کمدي الهي دانته، در مورد دانته و بنيني در جاي خودش صحبت خواهم نوشت.) جايي که ميگويد : "هيچ غمي بزرگتر از اين نيست که در بيچارگي به ياد اوقات خوش بيافتيد."به همين دليل است که نيمه دوم اين فيلم بسيار تاثرانگيز است، زيرا ما در باره نيمه اول که پر از خوشي و خنده بود فکر ميکنيم.
در نيمه دوم من يک شيرين کاري ميکنم، پايينترين نوع شيرين کاري در کمدي اين است که يک مرد شبيه زنان لباس بپوشد، اما پوشش زنانه من کسي را نميخنداند! اين پوشش جهت نجات زندگي پسرم استفاده ميشود، اين نهايت تراژدي و وحشت است. به همين علت است که شما نميتوانيد بخنديد. شما ميخنديد، اما قلب شما شکسته و صد تکه ميشود!نيازي به احساساتي کردن فيلم نبوده است. شاعر ميگويد: " فراموشي عميق ترين قسمت حافظه است." هيچکس نميتواند اين را فراموش کند. ما عميقا ميدانيم که چه اتفاقي ميافتد، بنابراين من از احساس گرايي دوري کردم. در ازا علائم هاي کوچکي ساخته ام که نشان دهد، چه اتفاقي ميافتد.
در ايتاليا از من ميپرسيدند، چرا ميخواهي اين فيلم را بسازي؟ و من گفتم، ابسيار خوب، ممکن است من تعدادي از بينندگانم را از دست بدهم، اما من مجبورم کاري را که دوستش دارم و به آن ايمان دارم، انجام دهم. گرچه خودم هم ميترسيدم. من فيلمنامه را به کميته يهوديان در ميلان فرستادم و آنها به من گفتند: " اين نميشه، غير ممکنه، از نظر ديني درست نيست!" اما من يک بازيگرم نه يک مستند ساز و مورخ. من ميدانم که چيزهايي در نيمه اول وجود دارد که کاملا ساختگي است. در آن زمان يک مرد يهودي نميتوانست با يک دختر غير يهودي ازدواج کند، کاملا غير ممکن بود. همچنين اجراي اپراي فرانسوي ميسر نبود، زيرا موسوليني آن را ممنوع کرده بود. بنابراين من ميدانستم که اين وقايع از نظر تاريخي درست نيست اما آنها را عمدا انجام دادم، همان کاري را که در نيمه دوم نيز کردم. مثلا مشخص نيست که اردوگاه در کجاست. ايتاليا يا آلمان؟ فرض کنيم آلمان چون بازيگران آلماني صحبت ميکنند. من نميخواستم بگويم اينجا آشويتس يا برکناو (نام دو اردوگاه معروف) است، زير هرکسي ميتواند به من بگويد که شبيه آنها نيست. من ميخواستم کاملا آزاد باشم، ما ميدانيم که هيچکدام از اردوگاهها در کوهستان نبوده اند، به همبن علت من اين نقطه کوهستاني را پيدا کردم تا نشان دهم که همه چيز ساخته ذهن من است. اين يک مستند و روايتي از هولوکاست نيست.


نمیخوام درباره هلوکاست و بحث های تاریخیش بگم چون اصلا" هدف فیلم نیست و فقط مارو دور میکنه از پیام اصلی,شاید فیلم تلنگری هم باشه به ما که چقدر به فکر اطرافیانمون هستیم اینکه ما به کدوم شخصیت فیلم نزدیکیم گوییدو یا دکتر لسینگ المانی؟ تقابل فردی هر کاری واسه خانوادش میکنه و کسی که با دعوت گوییدو برای سرو غذا مارو امیدوار میکنه که شاید شاهد یک گوییدو دیگه باشیم اما میبینیم که نه دکتر فرد خودخواهیه که فقط به فکر جواب معماهاش هست نه کمک به دوست قدیمیش! شاید این قسمت استعاره ای از درد های ادما تو زندگی باشه اینکه یکی بزرگترین دردش جواب دادن به یک معما هست و یکی جون خودش و خانوادش !

نکته اخری که به ذهنم میرسه زیبایی و با نمک بودن جاشوآ بود علاوه بر اون بازیه عالیش! منو یاد توتو یه عزیزم تو سینما پارادیسو مینداخت

در اخر باید بگم فیلم فوقالعاده ای بود اگر ندیدین حتما" ببینید و مثل من به دیگران هم توصیه کنید که حتما" میپسندن نکته خوب اینه که تا اونجا که یادم میاد فیلم رو خانوادگی هم میشد دید مشکل خاصی نداشت
ممنون

در این پست به انیمیشن ها میپردازیم 
اول اینکه وقتی میخوام یه انیمیشن ببینم (البته جز انیمه های نامبر1) به شدت ترجیح میدم دوبله گلوری باشه واقعا" کارشون خوبه و بعضا" کارو بهتر هم میکنه 

Cloudy with a Chance of Meatballs-1 (ابری با احتمال بارش کوفته قلقلی ) رو دیدیم کار بدی نبود اما خب عالی هم نبود.
قصه جوونیه به اسم فلینت که از بچگی ارزو داشته مخترع بشه و تلاش میکرده تا اینکه یه روز شهرشون دچار رکود میشه فلینت هم در همین راستا میخواد یه اختراعی کنه که اب رو تبدیل به غذا کنه که تو این راه ....
کار نتونست چیزه به یاد موندنی ای واسم ایجاد کنه.
در کل اگه اهل انیمیشن دیدن هستید به 1بار دیدنش می ارزد و 7 از 10.

2-(garfield(2004 و garfield:a tail of two kitties(2006
دیگه گارفیلد که خلاصه داستان نمیخواد یا بهتره بگم نداره! 
نمیدونم چرا نشستم این 2 تا رو دیدم اما این 2تا کار هیچی به شما نمیده در قبال وقتی که بهش میدید.
درکل عروسک گارفیلد به نظرم خیلی دوس داشتنی تر از 2تا فیلماشه.
کار نتونست هیچ حس خاصی واسم ایجاد کنه بلکه عروسک گارفیلد رو که یک نمه دوس داشتمم از چشمم انداخت.
بی رحمانه نوشتمااا یاد فراصتی افتادم 
در اخر 4 از 10.


3- Barnyard (رییس مزرعه)
من خیلی خوشم اومد از کار البته شک ندارم دوبله خوب گلوری هم موثر بوده.
قصه گاو جوون و سر به راهیه که باباش میخواد مسولیت پذیر و قوی بارش بیاره اما انقد گوساله ی گاویه که به حرفه باباهه گوش نمیده تا اینکه ....
خدمت دوستداران انیمه بگویم که به دیدنش می ارزد.
کار تونست حس به یاد موندنی ای واسم ایجاد کنه واسه همین بهش میدم 7 از 10 که یه کوچولو از نمرش هم دلیه. 

4-The Iron Giant (غول آهنی)
بسیار عالی بود و به شدت لذت بردم البته از همچین کارگردانی جز این هم انتظار نمی رفت کارگردانی که به همراه میازاکی اساتید انیمیشن رو تشکیل میدن کسی نیست جز brad bird
در کل به شدت بار احساسی کار زده بود بیرون و حس میشد انقدی که یه تیکه فلز(صورت غول که تو عکس دوم هست) احساسات رو بیشتر از صورت یک ادم تو بعضی از فیلم ها منتقل میکرد که حتی میتونید تو عکس هم ببینید.
کار تونست حس خاص و به یاد موندنی ای واسم ایجاد کنه شدیدا" هم تونست مخصوصا" صورت ربات از یادم نمیره
دیدنش رو به هر انیمه دوست و انیمه ندوستی توصیه میکنم.
9 از 10 


5- Princess Mononoke
یک کار بی نظیر از استاد hayao miyazaki که همه میشناسیمش.قبلا" شاهکارش چیهیرو رو دیده بودم و انتظار یه کار عالی داشتم. واقعا" تخیل و هنر این ادم تا کجاها میره !
خیلی انیمه بی نقصی بود از همه نظر.
تو کار یه شخصیت هایی داشتیم که من اسمش یادم رفته اینا با همه سادگی انقد کاریزماتیک بودن که من عاشقشون شدم و از یادم نمیرن که در زیر میبینید 



کار عالی بود و دیدنش رو به هر انیمیشن دوست و ندوستی 100% توصیه میکنم 

این هم از خاطرات انیمیشنیه ما ...

تاریخ مجهول امریکا (american history X) 

کارگردان فیلم تونی کای هست که من کار دیگه ای ازش ندیدم البته زیادم پر کار نیست اما این فیلمش بسیار عالیه!

موضوع کلی فیلم گروهای نژاد پرستی در آمریکا هست البته کنارش موضوعات کوچیک دیگری هم جریان داره.

فیلم یه جورایی به سردرگمی جوونایه آمریکا اشاره داره به اینکه یک سری ادم سودجو گروه هایی تشکیل میدن با اهدافی قشنگ در ظاهر اما در

باطن فقط به فکر نقع خودشونن حتی به قیمت قربانی شدن اعضای گروه که اکثرا" جوانانی هستن ساده و خیلیاشون خوب/ اما در مورد عضوهای

این گروه ها شاید خیلی از اون جوونایه ساده جوونایی هستن که نیت خوبی دارن مثل ساختن یا بهتر کردن اجتماع یا کمک به دوستان و هم وطن

های خودشون هست( تو فیلم هم میشه از دیالوگ های ادوارد نورتون قبل از وارد شدن به اون فروشگاه و ... فهمید) اما از راهی شاید بشه گفت اشتباه.
داستان این جوونا (گروه ادوارد نورتون تو فیلم) داستان کسایی هست که میخوان جامعه رو بسازن در صورتی که هنوز خودشون رو نساختن

هرچند که نیتشون خوب و قابل ستایشه مثال های زیادی هم بوده از رابین هود هالیوود بگیر تا عیاران ایران که از ثروتمندا میدزدیدن و به فقرا

میدادن درسته نیت خیلی خوبه اما راه اشتباه هست.یاد یه حکایت افتادم که یکی از دوستان میگفت که" بر سر گور كشيشي در كليساي وست مينستر نوشته شده است : كودك كه بودم مي خواستم دنيا را تغيير دهم . بزرگتر كه شدم متوجه شدم دنيا خيلي بزرگ است من بايد انگلستان را تغيير دهم . بعد ها انگلستان را هم بزرگ ديدم و تصميم گرفتم شهرم را تغيير دهم . در سالخوردگي تصميم گرفتم خانواده ام را متحول كنم . اينك كه در آ ستانه مرگ هستم مي فهمم كه اگر روز اول خودم را تغيير داده بودم ،شايد مي توانستم دنيا را هم تغيير دهم!"  تو فیلم هم ادوارد نورتون که از مهاجر های غیر قانونی و ... که با دستمزدهای کمتر استخدام میشن و باعث بیکار شدن شدن جوون های امریکایی شدن شاکیه و شاید میخواد واسه جوونایه هم وطنش کاری کنه اما بازم راه غلط.

شاید با دیدن این گروه و فرد اصلی گروه ( 1جا تو فیلم به سوابقش اشاره میشه و اینکه پروندش پاکه پاکه و تاحالا به زندان نرفته در صورتی که

ادوارد نورتون که فقط یه عضوه زندانیه و ... / این سوال پیش میاد که این چطور رییسیه که خودش یه جای امن و راحت میشینه و بقیه رو تهیج

میکنه؟! اگر به اهداف خوبی که میگی اعتقاد داری و میگی خوبه چرا خودت قاطی نمیشی چیزی که خلافش رو مل گیبسون تو فیلم شجاع دل انجام

داد جنگید زودتر از همه هم جنگید و کشته شد و شاید این باعث شد که فریاد freedom اون تا ابد خاطرات سینمایی من بمونه) یاد بعضیا تو کشور خودمون بیوفتیم.

من نمیگم چی خوبه چی بده یا چی درست و چی غلطه تو زندگیمم تا حالا نگفتم اما به قول معروف باید واسه کسی مرد که واسط تب کنه!

هرکی بیاد اون بالا به فکر خودشه و همیشه پایینیان که بالاهایی سرشون میاد (میتونید قسمتی از این بلایارو تو فیلم ببینید که اگه ادوارد نورتون

انقد از نظر ذهنی روش کار نشده بود میتونست خیلی راحت با اون دزدی برخورد کنه میتونست زندان نیوفته و .../ اما دیدم با این همه داستانی که

براش پیش اومد تو مدتی که زندان بود کسی نرفت 1 کیلو خیار بخره بده به خانوادش! که به نظر من میخواست بگه این دوستا رقاقتاشونم رفاقت

نیست و همینطور عشق که تو فیلم میبینیم یه جا ادوارد نورتون به خاطر دوست دخترش تو گوش خواهرش میزنه اما بعد ...)

فیلم یه اشاره ای هم به نازی ها داره که من خودم چون هیلتر کبیر رو خیلی دوس دارم بحث نمیکنم  نه شوخی کردم چون جریان اصلیه فیلم نیست چیزی نمیگم اما کلا" افراط تو هرچیزی بده.

بازیا خوب بود ادوارد نورتون هم عالی بود به نظرم مخصوصا" سکانس اخر که حتی منو که اصلا" اهل بغض و گریه و رمانتیک شدن نیستم 1

جوری کرد یه بغض غریبی بود البته شاید هم به این خاطر باشه که رابطه و درام بین 2 برادر برام قابل لمس تر از به قول حاج آقا ها عشق های

زمینی هستش 

تو همون سکانس دستگیری ادوارد نورتون یه نگاه بسیار زیبا و پرمعنا داره